Sprawozdanie z przepływów pieniężnych, rachunek przepływów pieniężnych (rpp) (nazywane też sprawozdaniem z przepływu środków pieniężnych, sprawozdaniem z przepływów finansowych, ang. cash flow statement) – dokument sprawozdawczy podsumowujący przepływ środków pieniężnych w danym przedsiębiorstwie z uwzględnieniem ich źródeł i wykorzystania. Pokazuje zmiany, jakie zaszły w poszczególnych elementach aktywów i pasywów wywołane przez przepływ środków pieniężnych. Przedstawia informacje umożliwiające ocenę stopnia płynności finansowej, skuteczności ściągania należności i zdolności do regulowania zobowiązań.
Rachunek przepływów pieniężnych jest elementem sprawozdania finansowego sporządzanym obligatoryjnie przez jednostki podlegające obowiązkowemu badaniu sprawozdania finansowego. Sporządza się go uwzględniając dane za bieżący i poprzedni rok obrotowy.
Z obowiązku sporządzania rachunku przepływów pieniężnych są wyłączone mikroprzedsiębiorstwa. W Polsce zakres wykazywanych informacji, zasady sporządzania oraz wzór rpp określa ustawa o rachunkowości.
Rachunek przepływów pieniężnych pozwala ocenić zdolność przedsiębiorstwa do generowania gotówki. Pokazuje zmiany, jakie zaszły w poszczególnych elementach aktywów i pasywów wywołane przez przepływ środków pieniężnych. Pozwala także na określenie głównych kierunków odpływu środków pieniężnych oraz badanie mechanizmów powodujących zmianę sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W rachunku przepływów pieniężnych są uchwycone zależności między stanem aktywów, nadwyżkami księgowymi osiąganymi z działalności oraz poziomem płynności finansowej.
Dokument dzieli się na trzy części ukazujące 3 aspekty działalności przedsiębiorstwa:
- przepływy z działalności operacyjnej,
- przepływy z działalności inwestycyjnej,
- przepływy z działalności finansowej.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości, rachunek przepływów pieniężnych można sporządzać metodą bezpośrednią lub metodą pośrednią według wzorów określonych w ustawie. Analiza rachunku z przepływów pieniężnych dostarcza wielu cennych informacji uzupełniających wnioski z analizy bilansu oraz rachunku zysków i strat.
Przedstawiona poniżej tabela prezentuje sytuacje, które mogą wystąpić przy wstępnej ocenie tego sprawozdania. Znakiem „+” oznaczono dodatnie przepływy, zaś symbolem „–” ujemne.
| Rodzaj strumieni | Przypadki | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |
| Operacyjny | + | + | + | + | – | – | – | – |
| Inwestycyjny | + | – | + | – | + | – | + | – |
| Finansowy | + | – | – | + | + | + | – | – |
- Przypadek 1: Dodatnie przepływy pieniężne na wszystkich poziomach. Przedsiębiorstwo gromadzi środki pieniężne na koncie być może aby przeznaczyć je na przyszłe inwestycje.
- Przypadek 2: Wysoka rentowność a zyski przeznaczane są na rozwój przedsiębiorstwa i spłatę zobowiązań.
- Przypadek 3: Sytuacja często spotykana w trakcie działań restrukturyzacyjnych
- Przypadek 4: Sytuacja typowa dla prawidłowo rozwijającego się przedsiębiorstwa.
- Przypadek 5: Ujemne przepływy z działalności operacyjnej i dodatnie z pozostałych działalności wskazują na przejściowe trudności jednostki gospodarczej.
- Przypadek 6: Sytuacja typowa dla młodych, dopiero rozwijających się przedsiębiorstw, które jeszcze nie osiągnęły rentowności i dużo inwestują.
- Przypadek 7: Niedobory gotówkowe przedsiębiorstwa są pokrywane ze sprzedaży aktywów. Może to oznaczać fazę przed bankructwem jednostki.
- Przypadek 8: Ujemny przepływy we wszystkich poziomach, co jednak nie musi oznaczać bankructwa. Przedsiębiorstwo inwestuje mimo strat i konieczności regulowania wcześniejszych zobowiązań.
Występują dwie metody przygotowywania rachunku przepływów pieniężnych: metoda bezpośrednia i metoda pośrednia. Obie metody są sobie równoważne i dają takie same wyniki.
OdpowiedzUsuńMetody te różnią się jedynie sposobem przedstawienia przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej. Pozostałe przepływy pieniężne przedstawione są jednakowo.
Metoda pośrednia jest w praktyce wykorzystywana znacznie częściej niż metoda bezpośrednia.