Struktura wiekowa należności biuro rachunkowe Lódź

Struktura wiekowa należności - instrument służący do monitorowania odbiorców zalegających z zapłatą.

Stanowi przekrój czasowy poszczególnych faktur (sprzedażowych dokumentów firmy, która taką strukturę sporządza), w oparciu o kwartały, półrocza, lata.

Zestawienie to służy sprawozdawczości samej jednostki gospodarczej i podejmowaniu dodatkowych decyzji w oparciu o informacje w nim przedstawione, jak również jest istotnym elementem sprawozdawczości finansowej w przypadku jednostek publicznych do nadrzędnych instytucji państwowych.

Przyjęcie zewnętrzne biuro rachunkowe Lódź

Przyjęcie zewnętrzne, przyjęcie towaru z zewnątrz (skrót: PZ) – dokument występujący w gospodarce magazynowej, potwierdzający przyjęcie danego towaru, surowca, produktu lub materiału do jednostki gospodarczej lub jej jednostki organizacyjnej (np. magazynu, składu konsygnacyjnego lub sklepu). PZ wystawia się na podstawie dokumentu potwierdzającego dostawę, zwykle na podstawie faktury dokumentującej dokonanie zakupu lub dokumentu WZ dostawcy. Jednostki prowadzące ewidencję magazynową wprowadzają do niej dane przyjętego towaru (materiału). Dokument PZ może być zarejestrowany w księgach rachunkowych jako zdarzenie gospodarcze obrazujące zmiany w sytuacji finansowo-rzeczowej jednostki gospodarczej (zmiana stanu zapasów).

W większości przypadków nie ma obowiązku wystawiania i rejestracji dokumentu PZ. Dokumentacja magazynowa może się opierać na dokumentach handlowych, np. fakturze VAT opisującej m.in. ilość, cenę jednostkową oraz całkowitą wartość zakupu. Dokument PZ jest istotny szczególnie przy tzw. dostawach niefakturowanych (najpierw następuje dostawa, a później wystawiana jest dokumentująca ją faktura), zwłaszcza w przypadku rozbieżności wartościowych (pomiędzy wartością dostawy wynikającą z dokumentu PZ a wartością faktury).

Produkcja niezakończona biuro rachunkowe Lódź

Produkcja niezakończona – pojęcie z dziedziny rachunkowości finansowej, obejmujące tę część produkcji podmiotu gospodarczego, która w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), nie została zakończona i sprzedana w postaci wyrobów gotowych, przy jednoczesnym poniesieniu nakładów finansowych – np. na zakup materiałów, wynagrodzenia pracowników itp. Występowanie takiego zjawiska charakteryzuje m.in. przedsiębiorstwa, w których:

• tworzenie wyrobu gotowego wymaga procesów technologicznych trwających dłużej niż miesięczny okres rozliczeniowy (np. budowa drogi)

lub

• produkcja ma charakter ciągły, a nakłady poniesione na niezakończoną produkcję są istotne z punktu widzenia rzetelnej prezentacji wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

W efekcie procesu wytwórczego na koniec miesiąca powstają:

1. wyroby gotowe (ta część z nich, którą przekazano odbiorcy i wystawiono fakturę, nosi nazwę produkcji sprzedanej)
2. półfabrykaty lub produkcja w toku

Prawidłowe rozliczenie produkcji niezakończonej jest warunkiem koniecznym do ustalenia zmiany stanu produktów, która w danym okresie rozliczeniowym wpływa na wynik na sprzedaży przedsiębiorstwa. W tym celu powinno się rozdzielić koszty produkcji na koszt wytworzenia wyrobów gotowych i koszt produkcji niezakończonej.

Termin produkcja niezakończona może dotyczyć zarówno produktów materialnych (np. wytwarzanie samochodów), jak i niematerialnych (np. usługi remontowe statków).

Pro forma biuro rachunkowe Lódź

Pro forma (łac. ze względu na formę, dla pozorów) – wyrażenie oznaczające coś robionego tylko dla zachowania pozorów, bez dbałości o staranność wykonania. W znaczeniu techniczno-prawnym mianem pro forma określa się również konkretne czynności i dokumenty wykonywane w celu dopełnienia wymogów formalnych, zanotowania pewnych zdarzeń bez wywoływania pełni skutków prawnych, umożliwienia istoty postępowania uwarunkowanego wcześniejszymi krokami, itp.

Jednym z najczęstszych dokumentów pro forma jest faktura pro forma. Faktura pro forma przypomina wyglądem zwyczajną fakturę (i często jest z nią identyczna), poza opatrzeniem tytułem FAKTURA PRO FORMA lub podobnym. Tak jak zwyczajna faktura, jest ona potwierdzeniem i dowodem zawarcia umowy sprzedaży (będąc, w myśl kodeksu cywilnego, oświadczeniem woli). W przeciwieństwie jednak do pełnej faktury, faktura pro forma nie powoduje powstania skutków księgowo-podatkowych zapisanych w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem nie można jej przypisywać walorów faktury VAT.

Celem wystawienia faktury pro forma jest poświadczenie zajścia transakcji, bez jednoczesnego wywołania obowiązku jej zaksięgowania i opodatkowania. Forma taka jest wygodna, gdyż zawiera te same dane, co standardowa faktura, zapewnia zatem, że dane te będą dostępne w momencie wystawiania pełnej faktury, daje jednak większą swobodę księgowania wystawiającemu. Taka forma jest szczególnie popularna w handlu detalicznym, gdzie nabywca jest osobą fizyczną niebędącą płatnikiem VAT.

W obrocie międzyfirmowym funkcjonuje nieco inne użycie faktur pro forma, gdzie stanowią one ofertę zawarcia transakcji w przyszłości. Dokument taki daje możliwość sformalizowania i uszczegółowienia warunków oferty, którą klient może następnie rozpatrzyć i sprawdzić zgodność z oczekiwaniami. Bywa ona również wystawiana po otrzymaniu zaliczki bądź przedpłaty, z pełną fakturą wystawioną po otrzymaniu całości zapłaty.

W transporcie międzynarodowym funkcją faktury pro forma jest umożliwienie importerowi wykonania czynności prawnych (takich jak uzyskanie pozwolenia na przywóz, deklaracje celne, itp.) zanim faktura właściwa jest dostępna. Nie traktuje się jej jednak jako dowód zawarcia transakcji.

Specyficzną cechą porządku prawnego monarchii brytyjskiej (i co za tym idzie, królestw wspólnoty systemu westminsterskiego) jest instytucja ustawy pro forma (ang. pro forma bill). Są to ustawy wprowadzane do porządku obrad tuż przed mową tronową, które z istoty swojej nie przechodzą nigdy poza pierwsze czytanie. Celem ustaw pro forma jest zaburzenie porządku obrad wyznaczonego w mowie tronowej monarchy, aby symbolicznie zaznaczyć niezawisłość obrad parlamentu od monarchii. W parlamencie kanadyjskim ustawy te są tradycyjnie oznaczane ang. Bill C-1, An Act respecting the Administration of Oaths of Office (Ustawa C-1, dochowująca obowiązków związanych z przysięgami państwowymi, w Izbie Gmin) i ang. Bill S-1, An Act relating to Railways (Ustawa S-1, dotycząca dróg żelaznych, w Senacie).

Nota kredytowa biuro rachunkowe Lódź

Nota kredytowa, inaczej nota uznaniowa (ang. credit note) – pisemny dokument wystawiony przez wierzyciela informujący dłużnika o umorzeniu określonej należności. Przykładem jest wystawienie noty kredytowej przez dostawcę dla nabywcy jeżeli nastąpił błąd w fakturze, zwrot towarów lub ich uszkodzenie.

Faktura VAT RR biuro rachunkowe Lódź

Faktura VAT RR – faktura dokumentująca nabycie produktów rolnych przez czynnego podatnika VAT od dostawcy, który jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Faktura VAT RR jest wystawiana przez nabywcę towarów, w dwóch egzemplarzach. Oryginał otrzymuje dostawca, a kopię nabywca. Faktura VAT RR zawiera m.in. dane dostawcy i nabywcy, informacje o produktach rolnych będących przedmiotem transakcji wraz z określeniem ich wartości, stawkę zryczałtowanego zwrotu podatku oraz podpisane oświadczenie dostawcy produktów rolnych w brzmieniu:

Oświadczam, że jestem rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Szczegółowe procedury dotyczące rolników ryczałtowych zawierają art.115, 116, 117 i 118 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54. poz.535 ze zm.). Stawka podatku na dostawy produktów rolnych wynosi 7% (od 01.01.2011 do 31.12.2013, po tym okresie 6,5%, zmianę stawki ogłoszono w ustawie z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej, Dz.U.Nr 238 poz. 1578), w zamyśle ustawodawcy ma być to częściowy zwrot (rekompensata) podatku za nabywane i opodatkowane środki produkcji wykorzystywane do produkcji produktów rolnych. Nabywca dolicza 7% VAT do ceny uzgodnionej z rolnikiem ryczałtowym, wystawia fakturę RR, jeśli płaci gotówką to nie ma prawa odliczenia podatku naliczonego. Jeśli zobowiązanie wynikające z faktury RR jest zapłacone przelewem na konto rolnika ryczałtowego w terminie nie później niż 14 dni (chyba że rolnik zawarł umowę z podmiotem i określił inny termin), nabywca będzie mógł odliczyć VAT naliczony w miesiącu, w którym dokonano zapłaty.

Faktura biuro rachunkowe Lódź

Faktura – dokument sprzedaży, rodzaj rachunku zawierającego szczegółowe dane o transakcji:

• dane identyfikujące dokument: numer, data wystawienia
• strony kupna-sprzedaży: sprzedawca i nabywca
• specyfikacja przedmiotu transakcji: nazwa towaru lub usługi, liczba, cena, wartość
• dane do rozliczenia obowiązujących podatków
• podsumowanie: cyframi i słownie
• informacja o uzgodnionych terminach i formie zapłaty
• informacje dodatkowe: sposób odbioru, miejsce dostawy i inne
• podpisy uczestników transakcji (obecnie w Polsce wymagane wyłącznie w przypadku faktury VAT RR, wystawianej w transakcjach z rolnikami ryczałtowymi).

Faktura VAT – szczególny rodzaj rachunku wystawiany przez podatników podatku VAT, podlegający osobnym przepisom.

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem, faktura taka powinna zawierać przynajmniej:

• nazwy i adresy sprzedawcy i nabywcy oraz ich numery NIP
• miesiąc dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia dokumentu
• numer kolejny faktury
• nazwę towaru lub usługi (przedmiotu transakcji)
• jednostkę miary i liczbę sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług
• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
• wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto)
• stawki podatku
• sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku, zwolnionych z podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
• wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, zwolnionych z podatku lub niepodlegających opodatkowaniu
• kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem (brutto), wyrażoną cyframi.

Faktura powinna być wystawiona przynajmniej w dwóch egzemplarzach. Obecnie nie obowiązuje już rozróżnienie na „oryginał” i „kopię” faktury.

Tradycyjnie faktura wystawiana jest na papierze, jednak w pewnych okolicznościach dopuszczona jest postać elektroniczna (e-faktura).

Faktura elektroniczna (e-faktura) to dokument elektroniczny, który zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, zrównuje się prawnie z fakturą tradycyjną, czyli papierową. Od 01.01.2011 obowiązuje nowe Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17.12.2010 w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 249, poz. 1661). Rozporządzenie to jest bardziej liberalne niż poprzednie, ponieważ pozostawia podatnikowi swobodę w zakresie sposobu zapewnienia autentyczności i integralności e-faktury.

Za pomocą e-faktury można rozliczać się z fiskusem tak samo jak przy użyciu faktury tradycyjnej. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego faktura przesłana w formie elektronicznej, a następnie wydrukowana u odbiorcy nadal może być traktowana jako faktura tradycyjna (papierowa) i nie musi spełniać wymagań dla faktury elektronicznej.

Podstawowym warunkiem stosowania faktur w formie elektronicznej jest uzyskanie wcześniejszej akceptacji od kontrahentów. Akceptacja nie musi być zawarta w dokumentacji firmy, nie trzeba też o niej informować urzędu skarbowego. Opłacenie pierwszej e-faktury przez kontrahenta uznawane jest za wyrażenie zgody na elektroniczną wersję faktur. Wystawianie i przesyłanie e-faktur można rozpocząć następnego dnia po dokonaniu akceptacji przez odbiorcę. Z akceptacją e-faktur ściśle wiąże się też utrata prawa do ich wystawiania. Podatnik traci prawo do stosowania faktur elektronicznych (w przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury) od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji.

Faktura pro forma – dokument będący zapowiedzią lub propozycją faktury (zwykle faktury VAT). Nie jest dokumentem księgowym.

Obowiązek dokumentacji operacji gospodarczych przy pomocy faktur definiuje ustawa z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (z późniejszymi zmianami), która popularnie zwana jest ustawą o VAT.

Zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485). Wcześniej zasady te zawierały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360). Jeszcze wcześniej obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z 28 listopada 2008 w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337).