Ustawa o rachunkowości biuro rachunkowe Lódź

Ustawa o rachunkowości – polska ustawa z dnia 29 września 1994 roku (Dz.U. z 1994 r. Nr 121, poz. 591), stanowiąca podstawę prawną rachunkowości (wraz z Międzynarodowymi i Krajowymi Standardami Rachunkowości). Zwyczajowo nazywa się ją polskim prawem bilansowym. Była wielokrotnie nowelizowana.

Ustawa określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Przedstawia również zasady wykonywania działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Omawiany akt prawny dokonuje w zakresie swej regulacji wdrożenia dyrektyw Wspólnot Europejskich, m.in.:

• dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek a także banków oraz innych instytucji finansowych;
• dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek w odniesieniu do kwot wyrażonych w euro;
• dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy jej przepisy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;
2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro;
3. jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów;
4. gmin, powiatów, województw i ich związków, a także:
   • państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych,
   • państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich zakładów budżetowych,
5. jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek, o których mowa w pkt 1 i 2;
6. oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej;
7. jednostek niewymienionych w pkt 1-6, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych - od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane.

Układ ustawy podporządkowany jest przedmiotowemu (funkcjonalnemu) zakresowi rachunkowości (art. 4). Składa się ona z następujących rozdziałów:

• Rozdział 1. Przepisy ogólne
• Rozdział 2. Prowadzenie ksiąg rachunkowych
• Rozdział 3. Inwentaryzacja
• Rozdział 4. Wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego
• Rozdział 4a. Łączenie spółek
• Rozdział 5. Sprawozdania finansowe jednostki
• Rozdział 6. Skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej
• Rozdział 7. Badanie, składanie do właściwego rejestru sądowego, udostępnianie i ogłaszanie sprawozdań finansowych
• Rozdział 8. Ochrona danych
• Rozdział 8a. Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych
• Rozdział 9. Odpowiedzialność karna
• Rozdział 10. Przepisy szczególne i przejściowe
• Rozdział 11. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy końcowe
• Załączniki:
  • Załącznik nr 1 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji i jednostki mikro
  • Załącznik nr 2 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla banków
  • Załącznik nr 3 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
  • Załącznik nr 4 Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek mikro

Kreatywna księgowość biuro rachunkowe Lódź

Kreatywna księgowość (ang. creative accounting) – rejestrowanie, ewidencjonowanie, przetwarzanie i prezentowanie zdarzeń gospodarczych z wykorzystaniem obowiązujących przepisów i właściwie interpretowanych zasad rachunkowości w sposób, który nie jest bezpośrednio w tych przepisach wskazany, a który jest wynikiem zastosowania pomysłowego, twórczego i niestandardowego podejścia do tych przepisów i zasad.

Kreatywna księgowość (rachunkowość) – to prowadzenie rejestracji, ewidencji, przetwarzanie i prezentacja zdarzeń gospodarczych przy zastosowaniu obowiązujących przepisów i właściwie interpretowanych zasad rachunkowości w sposób, który nie jest bezpośrednio w tych przepisach wskazany, a który jest wynikiem pomysłowego, twórczego i niestandardowego zastosowania tych przepisów i zasad.

Agresywna księgowość (rachunkowość) – to świadome, zamierzone i celowe prowadzenie rejestracji, ewidencji, przetwarzanie i prezentacja zdarzeń gospodarczych w sposób sprzeczny z przepisami lub przy niewłaściwie i tendencyjnie interpretowanych przepisach oraz zasadach rachunkowości, które może zaszkodzić użytkownikom informacji księgowych poprzez przedstawieni innej (lepszej lub gorszej) niż rzeczywista sytuacji ekonomicznej jednostki.

Celem kreatywnej księgowości jest m.in.:

• chęć ukrycia prawdziwej sytuacji przedsiębiorstwa przed interesariuszami,
• chęć zmniejszenia obciążeń podatkowych,
• chęć ukrycia nielegalnych transferów pieniędzy.

Określenie zyskało popularność w związku z ujawnionymi przypadkami nieprawidłowości księgowych, które wystąpiły w znanych korporacjach międzynarodowych. Należy zauważyć, że termin kreatywna księgowość nie jest określeniem wartościującym i nie jest jednoznaczny ze zjawiskiem łamania przepisów prawa. Biorąc jednak pod uwagę choćby znaczenie wyrazu „kreatywny”, co oznacza: „posiadający umiejętność tworzenia nowych jakości, operatywny, pomysłowy, pozwalający na dokonywanie istotnych zmian i ulepszeń, mający zdolność tworzenia” wielu autorów dla omawianego zjawiska proponuje wprowadzenie nowej nazwy, najczęściej agresywna księgowość.