MIFROG (ang. Maximum Internally Financeable Rate Of Growth) – najszybsze wewnętrzne tempo wzrostu możliwe do sfinansowania własnymi środkami, idea opublikowana przez Neila Churchilla i Johna Mullinsa.
Jednym z istotnych parametrów ekonomicznych opisujących przedsiębiorstwo jest rachunek przepływu środków pieniężnych reprezentujący możliwość przedsiębiorstwa w zakresie przynoszenia gotówki. Jeżeli przedsiębiorstwo nie jest w stanie w dłuższej perspektywie generować gotówki (jej rachunek przepływu środków pieniężnych „Cash flow” jest ujemny) będzie wymagało dokapitalizowania bądź będzie zagrożone upadkiem. Sytuacja taka może być związana z bieżącą sytuacją rynkową np. nagłe załamanie rynku a w konsekwencji załamanie sprzedaży przy niewłaściwej polityce obrotu zasobami magazynowymi lub też np. nagłe załamanie waluty w przypadku jeżeli transakcje nie były zabezpieczone.
Możliwy jest też inny scenariusz, który dotyczy w szczególności niewielkich przedsiębiorstw. Jeżeli takie przedsiębiorstwo zaoferuje na rynku produkt lub usługę oznaczoną na macierzy BCG jako „znak zapytania” (niewielki udział w dużym rynku, możliwość szybkiego wzrostu) będzie potrzebowało ponieść duże wydatki na obsługę marketingu, sprzedaży, logistyki jak również kosztów materiałów i usług od dostawców. Zazwyczaj firmy znajdujące się w takiej sytuacji są zmuszone do poniesienia kosztów powiązanych operacjami dotyczącymi dostawców a długo czekają na przychód od sprzedanego towaru. Szybki rozwój będzie prowadził do powiększania się różnicy pomiędzy rzeczywistymi wydatkami a gotówką pojawiającą się w kasie a co za tym idzie „Cash flow” będzie ujemny a jego wartości bezwzględna będzie rosnąć. Taka sytuacja może stać się istotnym zagrożeniem dla istnienia przedsiębiorstwa.
Ideą MIFROG jest określenie tego jak szybko przedsiębiorstwo może się rozwijać samo finansując swój rozwój.
