Strata netto biuro rachunkowe Łódź

Strata netto – w rachunkowości jest to ujemny wynik finansowy przedsiębiorstwa po uwzględnieniu obowiązkowych zmniejszeń zysku lub zwiększeń straty (głównie podatku dochodowego). Strata netto ustalana jest na koniec okresu sprawozdawczego (miesiąc, kwartał lub rok) poprzez sporządzenie rachunku zysków i strat.

Pokrycie poniesionej przez przedsiębiorstwo straty netto może nastąpić poprzez obniżenie kapitału podstawowego lub z następujących źródeł:

• kapitału zapasowego,
• dopłat (akcjonariuszy, udziałowców, wspólników – w zależności od formy prawnej jednostki),
• zysku z lat ubiegłych, jeśli nie został wcześniej podzielony,
• zysku lat następnych.

Propozycja sposobu pokrycia straty umieszczana jest w informacji dodatkowej do bilansu.

W księgach rachunkowych jednostki wysokość straty netto jest prezentowana przez saldo Ma konta „Wynik finansowy” do czasu zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez właściwy organ jednostki (organ zatwierdzający).

Warunki rozliczenia podatkowego strat z lat ubiegłych określają ustawy o podatku dochodowym:

• od osób fizycznych
• od osób prawnych.

Sprawozdanie finansowe

Sprawozdanie finansowe – uporządkowane przedstawienie sytuacji finansowej i finansowych wyników działalności podmiotu gospodarczego. Celem sprawozdań finansowych o ogólnym przeznaczeniu jest dostarczanie informacji na temat sytuacji finansowej, finansowych wynikach działalności i przepływach środków pieniężnych jednostki, które są użyteczne dla szerokiego kręgu użytkowników przy podejmowaniu przez nich decyzji gospodarczych.

Sporządza się je na koniec roku obrachunkowego (dzień bilansowy) lub inny dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych wynikający z przepisów prawa podatkowego.

Sprawozdania finansowe w Polsce sporządza się w języku polskim oraz w walucie polskiej. Mogą być sporządzane jednostkowe i skonsolidowane sprawozdania finansowe (sprawozdania skonsolidowane dotyczą grup kapitałowych). Tryb ich sporządzania określają rozdziały 5 i 6 Ustawy o rachunkowości (UoR).

Sprawozdanie finansowe musi spełniać warunki formalne, tj.: wymagane jest podanie w nagłówku pełnej nazwy i adresu firmy, określenie momentu lub okresu, którego dotyczą dane, stwierdzenie czy sprawozdanie dotyczy pojedynczej jednostki gospodarczej czy grupy kapitałowej, w jakiej walucie zostało sporządzone sprawozdanie, jaki poziom zaokrągleń zastosowano. Inne warunki, to załączenie tablic statystycznych zawierających zestawienia liczbowe związane z określonym zagadnieniem. Następnym ważnym warunkiem jest podanie daty sporządzenia sprawozdania oraz podpisanie sprawozdania przez osoby odpowiedzialne za rzetelne i prawidłowe jego sporządzenie. Dane liczbowe można wykazywać w zaokrągleniu do tysiąca złotych, jeżeli nie zniekształci to obrazu jednostki zawartego w sprawozdaniu finansowym oraz w sprawozdaniu z działalności.

Roczne sprawozdanie finansowe jednostki podlega zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego, natomiast skonsolidowane nie później niż 8 miesięcy od dnia bilansowego (art. 63c ust. 4 UoR).

Sporządzanie sprawozdania finansowego jest elementem końcowego etapu cyklu rachunkowości finansowej. Przy przygotowaniu sprawozdania finansowego istotne znaczenie mają dwa podstawowe założenia: kontynuacji działalności i memoriału.

Sprawozdania finansowe dostarczają wielu informacji dla ich odbiorców, dlatego muszą one spełniać pewne standardy jakościowe, aby informacje w nich zawarte nie budziły zastrzeżeń. Dlatego powinny odznaczać się:

1. wiarygodnością (rzetelnością),
2. zrozumiałością dla użytkowników,
3. kompletnością,
4. porównywalnością,
5. sprawdzalnością,
6. terminowością,
7. ciągłością.

Sprawozdania finansowe sporządza się w różnych sytuacjach i warunkach czasowych, organizacyjnych oraz kapitałowych funkcjonowania podmiotów gospodarczych. Informacje sprawozdawcze mogą być prezentowane w odmiennych układach i z niejednakowym stopniem szczegółowości.

Na kompletne sprawozdanie finansowe składają się następujące części składowe:

• wprowadzenie do sprawozdania finansowego,
• rachunek zysków i strat (rachunek wyników),
• bilans,
• zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym,
• rachunek przepływów pieniężnych,
• dodatkowe informacje i objaśnienia.

Do rocznego sprawozdania finansowego dołącza się sprawozdanie z działalności jednostki, jeżeli obowiązek jego sporządzania wynika z ustawy lub odrębnych przepisów.

Sprawozdania finansowe stanowią obecnie główne źródło informacji o sytuacji finansowej przedsiębiorstw. Są one bardzo praktycznym narzędziem pozwalającym na uporządkowanie informacji finansowych oraz na szybką analizę danych jednostki gospodarczej. Powinny odpowiadać podstawowym potrzebom informacyjnym licznych zewnętrznych i wewnętrznych grup użytkowników.

Głównymi użytkownikami sprawozdań finansowych są:

• inwestorzy oraz doradcy wykorzystujący sprawozdania przy decyzjach inwestycyjnych,
• wierzyciele wykorzystujący sprawozdania przy podejmowaniu decyzji o udzielaniu pożyczki, kredytu bankowego, czy sprzedaży z odroczonym terminem płatności,
• agendy rządowe i samorządy, korzystające ze sprawozdań przy ocenie zgodności działań firmy z obowiązującymi regulacjami prawnymi,
• pracownicy i ich ugrupowania korzystający ze sprawozdań przy ocenie zdolności firmy do wypełnienia zobowiązań wobec pracowników,
• konkurencja wykorzystująca sprawozdania przy ocenie mocnych i słabych stron oraz strategii konkurencyjnej firmy,
• zarządzający wykorzystujący sprawozdania przy decyzjach związanych z zarządzaniem firmą.

Dla zarządzających jednostkami gospodarczymi sprawozdania finansowe mają jednak ograniczoną przydatność, ponieważ np. nie prezentują wielu zasobów (kapitału intelektualnego) będących często krytycznymi czynnikami sukcesu.

Międzynarodowe standardy rachunkowości (MSSF, 2004, s. 66–73) i ustawa o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 12, 20, 30, 31) wprowadzają definicje podstawowych kategorii ekonomicznych, ujmowanych w sprawozdaniu finansowym. Przed podjęciem decyzji o prezentacji określonej pozycji w sprawozdaniu finansowym, powinna być ona poddana ocenie, czy spełnia kryteria wyznaczone przez te definicje.

Sprawozdanie finansowe w mikrojednostce

Od 2015 roku mikro jednostki mogą sporządzać uproszczone sprawozdanie finansowe składające się z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji uzupełniającej do bilansu. Informacja uzupełniająca powinna zawierać:

• kwotę zobowiązań finansowych z tytułu dłużnych instrumentów finansowych, gwarancji i poręczeń lub zobowiązań warunkowych, które nie zostały uwzględnione w bilansie,
• odrębnie ujawniać zobowiązania dotyczące emerytur oraz jednostek powiązanych lub stowarzyszonych,
• kwotę zaliczek i kredytów udzielonych członkom organów administrujących, zarządzających i nadzorujących (należy wskazać oprocentowanie, warunki, kwoty, które zostały już uregulowane), zobowiązań zaciągniętych w ich imieniu tytułem gwarancji i poręczeń wszelkiego rodzaju,
• wartość udziałów (akcji) własnych (przyczyny ich nabycia, liczba i ich wartość nominalna).

Ze sprawozdaniami finansowymi podmiotów zarejestrowanych w Krajowym Rejestrze Sądowym (m.in. spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, spółek jawnych, spółek akcyjnych, spółek komandytowych, spółek komandytowo-akcyjnych, spółek partnerskich, spółdzielni, spółdzielni europejskich, oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, przedsiębiorstw zagranicznych i towarzystw ubezpieczeń wzajemnych) można zapoznać się w jednym z 21 wydziałów gospodarczych KRS (właściwym dla siedziby podmiotu). W związku ze zniesieniem od 1 stycznia 2013 „Monitora Polskiego B” jest to obecnie podstawowy sposób pozyskiwania sprawozdań finansowych przedsiębiorstw działających w Polsce. Podmioty, dla których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, są zobowiązane złożyć sprawozdanie finansowe do KRS najpóźniej 15 lipca. Niezłożenie sprawozdania finansowego we właściwym sądzie rejestrowym podlega grzywnie lub karze ograniczenia wolności. Jeżeli podmiot, pomimo wezwania, nie złożył rocznych sprawozdań finansowych za dwa kolejne lata obrotowe, sąd rejestrowy wszczyna z urzędu postępowanie o jego rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

Od 1 stycznia 2013 podmioty, które nie składają rocznych sprawozdań finansowych do KRS, a których sprawozdania finansowe podlegają badaniu przez biegłego rewidenta (m.in. wspólnicy spółek cywilnych, fundusze inwestycyjne i niektóre jednostki sektora finansów publicznych), mają obowiązek ich publikacji w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. „Monitor” jest dostępny bezpłatnie na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości.

Sprawozdania finansowe można także uzyskać bezpośrednio od podmiotu (m.in. spółki notowane na warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych publikują je na swoich stronach internetowych).

Dostęp do sprawozdań finansowych jest także możliwy za pośrednictwem specjalistycznych serwisów ekonomiczno-prawnych oraz wywiadowni gospodarczych, które pozyskują je z KRS lub bezpośrednio od przedsiębiorców.

Do 31 grudnia 2012 sprawozdania finansowe podmiotów wskazanych w art. 64 ustawy o rachunkowości były publikowane w „Monitorze Polskim B”. Sprawozdania finansowe spółdzielni, oprócz złożenia do KRS, do 13 września 2015 były publikowane w „Monitorze Spółdzielczym B”.

Sprawozdania finansowe spółek publicznych raportujących wg. MSSF/MSR mogą zostać poddane ocenie w konkursie The Best Annual Report.

Rachunek zysków i strat biuro rachunkowe Lódź

Rachunek zysków i strat (ang. income statement) zwany również rachunkiem wyników – jeden z podstawowych i obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego jednostki. Informuje jaka jest efektywność poszczególnych rodzajów działalności oraz jaki jest ogólny wynik finansowy przedsiębiorstwa.

Rachunek zysków i strat podsumowuje przychody i koszty przedsiębiorstwa i ukazuje jego zdolność do generowania zysków i samofinansowania. W zestawieniu znajdują się różne kategorie zwiększające lub zmniejszające wynik finansowy.

W państwach należących do Unii Europejskiej treść i układ rachunku zysków i strat jest określony przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26 czerwca 2013 r.

+		Przychody ze sprzedaży netto
–		Koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów
=		Zysk/strata na sprzedaży (brutto)
–		Koszty ogólne zarządu
–		Koszty sprzedaży
=		Zysk/strata na sprzedaży (netto)
+		Pozostałe przychody operacyjne
–		Pozostałe koszty operacyjne
=		Zysk/strata na działalności operacyjnej (EBIT)
+		Przychody finansowe
–		Koszty finansowe
=		Zysk/strata brutto (EBT)
–		Podatek dochodowy
=		Zysk/strata netto (EAT)

Przychody ze sprzedaży netto są przychodami ze sprzedaży wyrobów, usług oraz towarów po potrąceniu VAT. Natomiast koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów obejmują koszty związane z ich wytworzeniem, przede wszystkim należy do nich zaliczyć: zużycie materiałów i energii, wynagrodzenia (tylko pracowników związanych z produkcją), amortyzację, usługi obce (np. częściowy przerób produktów przez inną jednostkę), ubezpieczenia społeczne i inne (głównie konta zesp. 4). Po odjęciu od przychodów kosztów otrzymuje się wynik na sprzedaży brutto.

Otrzymany wynik na sprzedaży brutto następnie korygowany jest o koszty, które nie są bezpośrednio związane z główną działalnością jednostki, ale są niezbędne do jej prowadzenia. Czyli:

1. koszty ogólnego zarządu (administracyjne) – obejmują głównie wynagrodzenia pracowników administracji, materiałów biurowych, ale także np. koszty prenumeraty czasopism, reklamy itp.
2. koszty sprzedaży – koszty związane ze sprzedażą wyrobów gotowych ponoszone przez jednostkę np. rozładunek, transport, ubezpieczenie transportu itp.

Otrzymuje się w ten sposób wynik na sprzedaży netto, czyli faktyczny zysk/stratę z podstawowej działalności jednostki.

Jednostka może również otrzymywać przychody i ponosić koszty niezwiązane z główną działalnością. Klasycznym przykładem takich kosztów mogą być np. kary, grzywny, likwidacja środka trwałego itp. Przykładami przychodów mogą być przedawnione zobowiązania, dotacje. Po dodaniu tych przychodów i odjęciu kosztów od wyniku ze sprzedaży netto otrzymujemy zysk/stratę na działalności operacyjnej.

Jednostka może prowadzić działalność finansową. Przychodami finansowymi są głównie wszelkiego typu odsetki (np. od środków na rachunkach bankowych, udzielonych pożyczek), kosztami zaś np. dyskonto weksli obcych, odsetki za nieterminowe płatności. Po ich uwzględnieniu w rachunku zysków i strat otrzymuje się zysk/stratę na działalności gospodarczej.

Następnym etapem ustalania wyniku finansowego jest uwzględnienie zdarzeń, których nie można było przewidzieć, a miały one wpływ na działalność jednostki, takie jak np. pożar, kradzież lub odszkodowania za poniesione straty w majątku trwałym i obrotowym spowodowane wypadkami losowymi.

Po dokonaniu powyższych korekt otrzymuje się zysk/stratę brutto. W przypadku wystąpienia zysku pomniejsza się go o podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) otrzymując w ten sposób zysk netto. W przypadku wystąpienia straty pozostawia się ją do rozliczenia.

Rachunek wyników może być sporządzany na dwa sposoby:

1. wariant porównawczy
2. wariant kalkulacyjny

Różnią się one pomiędzy sobą sposobem ujmowania kosztów wytworzenia wyrobów ponoszonych przez jednostkę, co jest wynikiem przyjętego sposobu ewidencji księgowej.

Wariant kalkulacyjny

A.	Przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	I.	Przychody netto ze sprzedaży produktów
	II.	Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów
B.	Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów, w tym:
	– jednostkom powiązanym
	I.	Koszt wytworzenia sprzedanych produktów
	II.	Wartość sprzedanych towarów i materiałów
C.	Zysk (strata) brutto ze sprzedaży (A-B)
D.	Koszty sprzedaży
E.	Koszty ogólnego zarządu
F.	Zysk (strata) ze sprzedaży (C-D-E)
G.	Pozostałe przychody operacyjne
	I.	Zysk z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Dotacje
	III.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	IV.	Inne przychody operacyjne
	V.	Zyski nadzwyczajne*
H.	Pozostałe koszty operacyjne
	I.	Strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	III.	Inne koszty operacyjne
	IV.	Straty nadzwyczajne*
I.	Zysk (strata) z działalności operacyjnej (F+G-H)
J.	Przychody finansowe
	I.	Dywidendy i udziały w zyskach, w tym:
	a) od jednostek powiązanych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	b) od jednostek pozostałych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	II.	Odsetki, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	III.	Zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
	– w jednostkach powiązanych
	IV.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	V.	Inne
K.	Koszty finansowe
	I.	Odsetki, w tym:
	– dla jednostek powiązanych
	II.	Strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
	– w jednostkach powiązanych
	III.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	IV.	Inne
L.	Zysk (strata) brutto (I+J-K)
M.	Podatek dochodowy
N.	Pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku (zwiększenia straty)
O.	Zysk (strata) netto (L-M-N)

 

Wariant porównawczy

A.	Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	I.	Przychody netto ze sprzedaży produktów
	II.	Zmiana stanu produktów (zwiększenie + / zmniejszenie -)
	III.	Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki
	IV.	Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów
B.	Koszty działalności operacyjnej
	I.	Amortyzacja
	II.	Zużycie materiałów i energii
	III.	Usługi obce
	IV.	Podatki i opłaty, w tym:
		– podatek akcyzowy
	V.	Wynagrodzenia
	VI.	Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, w tym:
		– emerytalne
	VII.	Pozostałe koszty rodzajowe
	VIII.	Wartość sprzedanych towarów i materiałów
C.	Zysk (strata) ze sprzedaży (A-B)
D.	Pozostałe przychody operacyjne
	I.	Zysk z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Dotacje
	III.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	IV.	Inne przychody operacyjne
	V.	Zyski nadzwyczajne*
E.	Pozostałe koszty operacyjne
	I.	Strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	III.	Inne koszty operacyjne
	IV.	Straty nadzwyczajne*
F.	Zysk (strata) z działalności operacyjnej (C+D-E)
G.	Przychody finansowe
	I.	Dywidendy i udziały w zyskach, w tym:
		a) od jednostek powiązanych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
		b) od jednostek pozostałych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	II.	Odsetki, w tym:
		– od jednostek powiązanych
	III.	Zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
		– w jednostkach powiązanych
	IV.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	V.	Inne
H.	Koszty finansowe
	I.	Odsetki, w tym:
		– dla jednostek powiązanych
	II.	Strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
		– w jednostkach powiązanych
	III.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	IV.	Inne
I.	Zysk (strata) brutto (F+G-H)
J.	Podatek dochodowy
K.	Pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku (zwiększenia straty)
L.	Zysk (strata) netto (I-J-K)

• Zyski nadzwyczajne oraz straty nadzwyczajne zarówno w wariancie kalkulacyjnym, jak i porównawczym zgodnie z treścią zaktualizowanej ustawy o rachunkowości (wrzesień 2015), zostały przeniesione z osobnej rubryki do pozostałych kosztów/przychodów operacyjnych.

Przychody operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Przychody operacyjne – przychody związane z prowadzeniem przez jednostkę gospodarczą działalności operacyjnej. Przychody te prezentowane są w dwóch częściach rachunku zysków i strat: w części pierwszej znajdują się przychody związane z podstawową działalnością operacyjną jednostki, tj. dla której jednostka została stworzona, np. sprzedaż towarów i produktów. Druga część rachunku zysków i strat prezentuje przychody pośrednio związane z działalnością operacyjną (tzw. pozostałe przychody operacyjne), np. wynikające ze sprzedaży zbędnych środków trwałych.

Oprócz przychodów operacyjnych, sumę przychodów podmiotu gospodarczego tworzą takie kategorie rachunku zysków i strat, jak przychody finansowe (związane z działalnością inwestycyjną i finansową) oraz zyski nadzwyczajne (związane ze zdarzeniami losowymi).

Koszty rodzajowe biuro rachunkowe Lódź

Koszty rodzajowe w rachunkowości – inaczej koszty w układzie rodzajowym, to koszty proste bieżącej działalności, które zostały poniesione w danym okresie sprawozdawczym, przedstawione w podziale na rodzaje. Koszty rodzajowe informują o wartości i rodzaju kosztów, które zostały poniesione w ramach podstawowej działalności operacyjnej (działalności statutowej) prowadzonej przez jednostkę gospodarczą.

Przykładowa prezentacja kosztów rodzajowych:

1. Zużycie materiałów i energii:
   • zużycie materiałów podstawowych i pomocniczych,
   • zużycie opakowań,
   • zużycie materiałów biurowych,
   • zużycie energii elektrycznej i cieplnej,
   • zużycie ciepłej i zimnej wody,
   • zużycie gazów,
   • zużycie pary wodnej.
2. Usługi obce:
   • transportowe,
   • budowlane,
   • remontowe,
   • składowania,
   • łączności (telekomunikacyjne, pocztowe itp.),
   • poligraficzne,
   • informatyczne,
   • bankowe,
   • wykonanie ekspertyz i badań,
   • tłumaczenie tekstu,
   • pozostałe usługi np. (pranie odzieży, utrzymanie czystości).
3. Podatki i opłaty:
   • podatek od nieruchomości,
   • podatek od środków transportu,
   • podatek akcyzowy,
   • opłaty skarbowe,
   • opłaty sądowe i notarialne,
   • opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów,
   • roczne opłaty licencyjne uprawniające do wykonywania działalności.
4. Wynagrodzenia:
   • wartości wynagrodzenia brutto wypłacanego w formie pieniężnej,
   • wartości świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalent,
5. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia z tytułu wynagrodzeń:
   • składki z tytułu ubezpieczeń społecznych opłaconych ze środków pracodawcy,
   • składki na fundusz pracy,
   • składki na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych,
   • odzież ochronna i robocza,
   • świadczenia rzeczowe związane z bezpieczeństwem i higieną pracy,
   • szkolenie pracowników,
   • dopłaty do okresowych biletów za dojazdy pracowników do pracy.
6. Amortyzacja:
   • planowe zużycie środków trwałych,
   • planowe zużycie wartości niematerialnych i prawnych.
7. Pozostałe koszty:
   • ubezpieczenia majątkowe,
   • koszty krajowych i zagranicznych podróży służbowych,
   • koszty reprezentacji i reklamy,
   • koszty wynajęcia kwater lub ryczałtu za noclegi w przypadku czasowego zatrudnienia pracowników poza miejscem stałego zatrudnienia,
   • wypłaty ryczałtów za używanie przez pracowników własnych samochodów dla celów służbowych.

Koszty rodzajowe ujmowane są na kontach zespołu 4 Zakładowego Planu Kont (Koszty według rodzaju i ich rozliczanie). Do kosztów ujmowanych w zespole 4 nie zalicza się m.in. kosztów przypadających, zgodnie z zasadą współmierności, na bieżący okres, ale jeszcze nieponiesionych (rozliczeń międzyokresowych biernych), kosztów związanych z utrzymaniem inwestycji w nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, kosztów działalności socjalnej (zakładowych stołówek, hoteli robotniczych). Układ rodzajowy kosztów jest wykorzystywany dla potrzeb sprawozdawczości finansowej:

• jednostki gospodarcze sporządzające rachunek zysków i strat w wersji porównawczej wykazują w nim koszty według rodzaju;
• jednostki prezentujące kalkulacyjny rachunek zysków i strat ujawniają dane o kosztach rodzajowych w informacji dodatkowej.

Informacje o kosztach według rodzaju są w małym stopniu przydatne do zarządzania przedsiębiorstwem, ponieważ nie pokazują, w jakim celu zostały poniesione koszty. Stanowią one jedynie punkt wyjścia do dalszego rozliczania kosztów według miejsc ich powstawania oraz do kalkulacji kosztów różnych obiektów, w tym m.in. produktów.

Debet rachunkowość biuro rachunkowe Lódź

Debet - (łac. 'winien' od debēre 'być winnym') - w księgowości debetem nazywa się lewą stronę rachunku rozliczeniowego - czyli miejsce, gdzie wpisuje się aktywa. W rachunku zysków i strat po debecie księgowane są koszty.

Konto księgowe ma dwie przeciwstawne strony:

• stronę lewą nazywaną „Winien”(Wn) lub z łaciny „Debet”(Dt)
• stronę prawą określaną jako „Ma” lub „Credit”(Ct)

Bilans rachunkowość biuro rachunkowe Lódź

Bilans – zestawienie aktywów i pasywów jednostki sporządzane na początek (bilans otwarcia) i koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego) w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości. Należy do obowiązkowych sprawozdań finansowych.

Bilans stanowi fotografię składników majątkowych przedsiębiorstwa i źródeł ich finansowania w określonym momencie. Jest obowiązkowym elementem sprawozdania finansowego i informuje o zasobach kontrolowanych przez jednostkę oraz sposobach ich pozyskania (zobowiązaniach i kapitałach własnych).

W międzynarodowych standardach rachunkowości (MSR) zamiast określenia „bilans” funkcjonuje nazwa: „sprawozdanie z sytuacji finansowej” (ang. statement of financial position). MSR nie narzucają (w przeciwieństwie do ustawy o rachunkowości) sztywnego nazewnictwa oraz formy prezentacji danych finansowych jednostki w sprawozdaniu finansowym, stad też np. spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie sporządzające sprawozdania finansowe według MSR często stosują takie określenia jak w ustawie o rachunkowości, to jest „bilans” zamiast „sprawozdanie z sytuacji finansowej”.

Jedną z pozycji bilansu jest zysk / strata, wykazywany w drugim obowiązkowym elemencie sprawozdania jakim jest rachunek zysków i strat (rachunek wyników).

Aktywa

A.	Aktywa trwałe
	I.	Wartości niematerialne i prawne
		1.	Koszty zakończonych prac rozwojowych
		2.	Wartość firmy
		3.	Inne wartości niematerialne i prawne
		4.	Zaliczki na wartości niematerialne i prawne
	II.	Rzeczowe aktywa trwałe
		1.	Środki trwałe
			a)	grunty (w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu)
			b)	budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej
			c)	urządzenia techniczne i maszyny
			d)	środki transportu
			e)	inne środki trwałe
		2.	Środki trwałe w budowie
		3.	Zaliczki na środki trwałe w budowie
	III.	Należności długoterminowe
		1.	Od jednostek powiązanych
		2.	Od pozostałych jednostek
	IV.	Inwestycje długoterminowe
		1.	Nieruchomości
		2.	Wartości niematerialne i prawne
		3.	Długoterminowe aktywa finansowe
		4.	Inne inwestycje długoterminowe
	V.	Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
		1.	Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe
B.	Aktywa obrotowe
	I.	Zapasy
		1.	Materiały
		2.	Półprodukty i produkty w toku
		3.	Produkty gotowe
		4.	Towary
		5.	Zaliczki na dostawy
	II.	Należności krótkoterminowe
		1.	Należności od jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Należności od pozostałych jednostek
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń...
			c)	inne
			d)	dochodzone na drodze sądowej
	III.	Inwestycje krótkoterminowe
		1.	Krótkoterminowe aktywa finansowe
		2.	Inne inwestycje krótkoterminowe
	IV.	Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe

Pasywa
A.	Kapitał (fundusz) własny
	I.	Kapitał (fundusz) podstawowy
	II.	Należne wpłaty na kapitał ... (wielkość ujemna)
	III.	Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
	IV.	Kapitał (fundusz) zapasowy
	V.	Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
	VI.	Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
	VII.	Zysk (strata) z lat ubiegłych
	VIII.	Zysk (strata) netto
	IX.	Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
B.	Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
	I.	Rezerwy na zobowiązania
		1.	Rezerwa z tyt. odroczonego podatku dochodowego
		2.	Rezerwa na świadczenia emerytalne i podobne
		3.	Pozostałe rezerwy
	II.	Zobowiązania długoterminowe (powyżej 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	inne
	III.	Zobowiązania krótkoterminowe (do 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	z tytułu dostaw i usług
			e)	zaliczki otrzymane na dostawy
			f)	zobowiązania wekslowe
			g)	z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń
			h)	z tytułu wynagrodzeń
			i)	inne
		3.	Fundusze specjalne
	IV.	Rozliczenia międzyokresowe
		1.	Ujemna wartość firmy
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe

Bilans jednostki gospodarczej powinien posiadać następujące cechy:

• zupełność,
• rzetelność,
• sprawdzalność,
• ciągłość,
• przejrzystość.

Zupełność bilansu oznacza, że obejmuje on dane dotyczące zdarzeń gospodarczych, które wystąpiły w danym okresie. Rzetelność, to prezentacja składników zgodnie ze stanem rzeczywistym co do ich rodzaju i wartości. Sprawdzalność, to możliwość porównania pozycji bilansu ze źródłami z których pochodzą pod względem kompletności i poprawności. Zasada ciągłości oznacza, że bilans zamknięcia jednego okresu jest bilansem otwarcia następnego okresu. Przejrzystość bilansu jest zachowana, gdy bilans przyjmuje odpowiednią formę prezentacji, pozycje są grupowane według treści ekonomicznej, ich ujęcie umożliwia analizę stanu środków i źródeł ich finansowania oraz orientację w sytuacji finansowej.

Zgodnie z IV Dyrektywą Unii Europejskiej bilans może być sporządzony w układzie jednostronnym lub dwustronnym.

W formie dwustronnej składniki majątku (aktywa) są wykazywane oddzielnie od źródeł ich finansowania (kapitału własnego i zobowiązań). W wersji jednostronnej aktywa są przedstawiane na przemian ze źródłami ich finansowania. W układzie jednostronnym uwidacznia się podejście właścicielskie: jest on tak prezentowany, aby dostarczał informację inwestorowi o wartości kapitału równoważonego aktywami netto. Formę dwustronną uznaje się za tradycyjną, jest ona stosowana szerzej niż jednostronna.

Tradycyjny bilans przedsiębiorstwa nie ujawnia wielu kategorii niematerialnych czynników wytwórczych charakterystycznych dla gospodarki opartej na wiedzy. Dlatego zgodnie z zasadami nowego działu rachunkowości finansowej, tj. rachunkowości aktywów kompetencyjnych i kapitału intelektualnego, zaleca się, aby obok tradycyjnego bilansu sporządzać bilans oparty na wiedzy lub bilans pełny. Bilans oparty na wiedzy stanowi logiczne rozwinięcie tradycyjnego bilansu, który został uzupełniony po stronie aktywów o część „Aktywa kompetencyjne” oraz po stronie pasywów o część „Kapitał intelektualny”. Aktywa kompetencyjne składają się z następujących pozycji sprawozdawczych: wiedza, umiejętności, doświadczenie oraz projekty badawcze. Na kapitał intelektualny składa się: kapitał intelektualny przyjęty, kapitał intelektualny wytworzony oraz kapitał doświadczenia. Z kolei bilans pełny dodatkowo zawiera części „Aktywa marketingowe” oraz „Kapitał relacji z otoczeniem”. Wprowadzenie tych kategorii sprawozdawczych nie narusza równowagi bilansowej, ponieważ wartości ekonomiczne prezentowane w nowych pozycjach bilansowych wynikają z dwustronnych zapisów operacji gospodarczych na odpowiadających im kontach księgowych. Bilans oparty na wiedzy oraz bilans pełny stanowią fakultatywny element sprawozdania finansowego, który można dołączać do informacji dodatkowej. Takie uzupełnienie sprawozdania finansowego, choć nie jest obowiązkowe, pozytywnie wpływa na jego cechy jakościowe, tj. istotność, wiarygodność, wierne odzwierciedlenie, przewaga treści nad formą oraz kompletność.