poniedziałek, 7 listopada 2016

Konto księgowe biuro rachunkowe Lódź

Konto księgowe – specyficzne dla rachunkowości urządzenie ewidencyjne, które służy do bieżącego ujmowania operacji gospodarczych. Operacje gospodarcze zapisane na koncie podlegają sumowaniu, tworząc obroty konta, czyli sumę zapisów po jednej stronie konta.


Konto księgowe służy do grupowania jednorodnych operacji gospodarczych w celu odzwierciedlenia stanu i zmian określonego składnika aktywów, pasywów lub wyników (kosztów, przychodów, strat i zysków nadzwyczajnych). Zapisy na kontach dokonywane są najczęściej w mierniku pieniężnym.
Z pojęciem obrotu konta związane jest saldo konta, które jest różnicą pomiędzy obrotami konta. 

Konto księgowe może wykazywać dwa rodzaje sald:
  • saldo początkowe (Sp) – określające stan składnika na początek okresu sprawozdawczego, oraz
  • saldo końcowe (Sk) – mówiące o stanie składnika na koniec okresu sprawozdawczego.
Każde konto księgowe zawiera następujące elementy:
  1. Nazwę konta (dostosowaną do istoty ujmowanych na nim składników lub zjawisk gospodarczych).
  2. Symbol cyfrowy (ułatwiający jego identyfikację).
  3. Dane identyfikacyjne operacji, tj: datę dokonania operacji, datę zapisu, numer dowodu księgowego, treść operacji.
  4. Kwotę operacji.
Konto księgowe dwustronne, tzw. ”konto teowe (T)” wykazuje dwie strony:
  • Strona lewa – nosząca nazwę Debet (Dt) lub Winien (Wn), gdzie zapisanie operacji gospodarczych określa się jako: obciążenia konta lub zapisanie w ciężar konta,
  • Strona prawa – nosząca nazwę Credit (Ct) lub Ma (Ma), w przypadku którego zapisanie operacji nosi nazwę: uznania konta lub zapisania na dobro konta.
Z funkcjonowaniem kont księgowych wiążą się następujące czynności:
  1. założenie konta,
  2. otwarcie konta,
  3. ewidencja operacji gospodarczych,
  4. zamknięcie konta.
Można wyróżnić następujące (podstawowe) rodzaje kont:
  1. Konta bilansowe (konta księgi głównej) – ewidencjonuje się na nich składniki aktywów i pasywów bilansowych:
    • konta aktywne – odpowiadają składnikom aktywów,
    • konta pasywne – odpowiadają składnikom pasywów,
    • konta aktywno-pasywne – mogą występować jednocześnie po stronie aktywów i pasywów bilansu;
  2. Konta wynikowe (procesowe) – służące do ewidencji kosztów (strat) i przychodów (zysków);
Dodatkowo, ze względu na szczegółowość prezentowanych informacji, konta księgowe można podzielić na:
  1. Konta syntetyczne – charakteryzujące się wyższym stopniem agregowania operacji gospodarczych niż konta analityczne.
  2. Konta analityczne (konta ksiąg pomocniczych) – prowadzone są do kont syntetycznych (księgi głównej) w celu prowadzenia szczegółowej ewidencji. Sumy obrotów i sald kont analitycznych muszą zgadzać się z obrotami i saldami konta syntetycznego, do którego są prowadzone.

1 komentarz:

  1. Księgowanie operacji gospodarczych na bilansie, tak jak przedstawiliśmy to w przykładach w sekcji operacje gospodarcze, byłoby mało użyteczne, natomiast bardzo kłopotliwe.

    Po pierwsze, po każdym zaksięgowaniu operacji trzeba by było tworzyć nowy bilans, co w sytuacji dużych przedsiębiorstw dokonujących setek, a nawet tysięcy transakcji każdego dnia byłoby bardzo nieporęczne.
    Dodatkowo, bilans nie daje możliwości śledzenia poszczególnych transakcji, gdyż przedstawia obraz przedsiębiorstwa na dany dzień. Aby móc spojrzeć wstecz, przedsiębiorstwo musiałoby trzymać kopie wszystkich bilansów oraz dodatkowo dodawać opisy, aby analizując zdarzenia z poprzednich dni rozumieć jakie transakcje miały miejsce. Wyobraźcie sobie zbieranie i katalogowanie setek bilansów dziennie i takie ich opisywanie, aby po kilku miesiącach móc znaleźć właśnie tą jedną konkretną transakcję, której szukamy. Każda firma potrzebowałaby sztabu archiwistów i księgowych, którzy próbowaliby administrować i wyszukiwać poszczególne bilanse, by na przykład sprawdzić, ile właściwie spółka X zapłaciła nam w zeszłym miesiącu.

    OdpowiedzUsuń